Goecke Powers, Sheryll - Vrouwen bij het NASA Dryden Center (1997) (ebook)
Vrouwen in het luchtvaartonderzoek bij het NASA Dryden Research Center van 1946 tot 1995
Door Sheryll Goecke Powers
NASA History Office (1997)
Vrouwen zijn al sinds de oprichting van het NASA Dryden Flight Research Center betrokken bij het luchtvaartonderzoek. Het centrum is een locatie voor onderzoek naar geavanceerde, snelle vliegtuigen. Het eerste onderzoek betrof transsonische vliegtuigen, waaronder de X-1, het eerste bemande vliegtuig dat de geluidssnelheid overschreed (een Mach-getal van 1,0). De werkomgeving voor vrouwen in de techniek werd beïnvloed door verschillende factoren. Een daarvan was de groei van Dryden van 13 of 14 werknemers (waarvan 2 vrouwen) eind 19461 tot ongeveer 450 werknemers in december 1995. Andere factoren waren onder meer het effect van de Tweede Wereldoorlog op de beschikbaarheid van ingenieurs en de opkomst van digitale computers. Deze monografie beschrijft de werk- en leefomgeving van de vrouwen in de late jaren 1940 en vroege jaren 1950. Ook wordt ingegaan op het aantal vrouwelijke ingenieurs, hun werk en de vliegtuigen waaraan zij van 1960 tot december 1995 hebben gewerkt. Om een beter inzicht te krijgen in de arbeidsintensieve procedures voor het verzamelen en analyseren van gegevens vóór het tijdperk van de digitale computers, worden de typische instrumenten getoond die werden gebruikt op de vliegtuigen van de X-serie, van de X-1 tot en met de X-15.
De veranderingen in de sociale houding ten opzichte van de vrouwelijke ingenieurs, en ook ten opzichte van de andere vrouwen bij Dryden, zijn even ingrijpend als de veranderingen in de technische taken. Tot eind jaren zestig, begin jaren zeventig moesten vrouwen bijvoorbeeld jurken (of rokken) en schoenen met hakken en kousen dragen. Broeken waren alleen toegestaan bij zeer zeldzame gelegenheden. Deze ongeschreven kledingvoorschriften maakten het moeilijker om taken uit te voeren die voor mannen gemakkelijk waren, zoals het beklimmen van een ladder om de drukopeningen aan de bovenkant van een vleugel te inspecteren. Tegenwoordig zijn casual broeken en jeans net zo acceptabel als formele kleding.
Ook buiten het werk werden vrouwen door de sociale normen beperkt. Een vrouw die eind jaren vijftig afstudeerde, vertelde me hoe haar reputatie haar vrijetijdsbesteding negatief beïnvloedde. Zij, haar vriend en een ander stel dat ook met elkaar uitging, wilden gaan kamperen. Maar er was geen getrouwd stel dat als chaperonne kon optreden. Ze besloot dat de reis een te groot risico voor haar reputatie zou zijn en ging niet mee. Ze had spijt van die beslissing en wenste dat ze wel was gaan kamperen. De andere vrouw (geen NASA-medewerkster) ging wel mee. De vrouw die mij dit vertelde, werd door iedereen als zeer degelijk en netjes beschouwd. Ik ken niemand die zich had kunnen voorstellen dat zij iets wilds en dwaas zou doen. Tegen het einde van de jaren zeventig en het begin van de jaren tachtig was de houding duidelijk veranderd. Ik herinner me een verhaal over een jonge vrouw uit die tijd die een paar jaar bij NASA werkte. Het verhaal ging over haar en haar vriend, die skydiver was. Tijdens een bepaalde sprong probeerde hij een gemarkeerd doel op de grond te raken. Om hem extra te motiveren, kleedde zij zich uit en ging in het midden van het doel liggen. Ik heb nooit gehoord hoe dicht hij het doelwit eigenlijk kwam. Ik weet niet eens zeker of het verhaal wel waar is. Maar omdat ik haar kende, geloof ik het wel. Een andere verandering in de sociale houding betreft vrouwen die na hun huwelijk blijven werken. In het begin werd van de meeste vrouwen die tijdens hun werk trouwden, verwacht dat ze kort daarna zouden stoppen met werken, en de meesten deden dat ook. Dat is vandaag de dag niet meer zo.
86 pagina's – PDF om te downloaden